Caroline Bos, Director AM Concepts, vertelt ons in de rubriek ‘Koffie drinken met Caroline’ wat haar de afgelopen tijd heeft geïnspireerd in haar vakgebied en welke inspiratie dit biedt voor AM. De komende tijd zal communicatie vaker met haar koffie drinken om haar te bevragen wat haar fascineert. Bij deze de aftrap.
Vandaag vertelt Caroline over haar bezoek aan de Architectural Association School of Architecture in Londen, gewoonlijk de AA genoemd. Dit is de oudste onafhankelijke architectuurschool in het Verenigd Koninkrijk en een van de meest prestigieuze en competitieve ter wereld. Het brede programma van tentoonstellingen, lezingen, symposia en publicaties heeft het een centrale positie gegeven in wereldwijde discussies en ontwikkelingen binnen de hedendaagse architectuurcultuur. Caroline bezocht het onderzoekslab van AA, het Design Research Lab, of liever DRL genoemd.
‘Het DRL is opgericht door Patrik Schumacher, partner van Zaha Hadid architects, en wordt momenteel geleid door Theodore Spyropoulos. Zij hebben een opleiding gecreëerd waar mensen vanuit de hele wereld aan mee doen. Er worden verschillende thema’s behandeld en ze verbinden zich aan de nieuwste technologieën. Belangrijk is daarbij welke impact deze technologieën hebben op designers en hoe zij hier mee om kunnen gaan.
Ik was als gastcriticus aanwezig bij de presentatie van een onderzoek van een groep studenten naar wat de rol van meubilair is in kantoren. Stel je eens voor dat stoelen, tafels, vergadertafels en kasten een dynamischere rol zouden krijgen. Net als in het AM Huis bijvoorbeeld de schermen bij zonlicht automatisch naar beneden gaan. Zo kan je je voorstellen dat we in de toekomst te maken krijgen met intelligent kantoormeubilair dat ons helpt beter te functioneren. Stoelen, tafels, kasten komen tot leven en nemen nieuwe vormen aan. Als we dan denken aan het thema Healthy Urban Living and Working dan zou je je kunnen voorstellen dat zich zelf veranderend meubilair hier ook een rol in kan gaan spelen. Hoe kan dit idee bijdragen aan gezondheid?
Een andere groep onderzocht ongebruikte ruimtes zoals verlaten metrostations en wat je daarmee zou kunnen doen. Denk daarbij aan groepen studenten die tijdelijk ergens moeten verblijven. Tussen wonen en werken in. Deze ruimtes kunnen plekken zijn waar ze elkaar kunnen ontmoeten om te gamen bijvoorbeeld. De groep onderzoekers willen het ook koppelen aan het thema van eenzaamheidsbestrijding. Wat ze eigenlijk doen is meerdere maatschappelijke thema’s bij elkaar brengen en die samenvatten in een experiment. Zoiets kan ik me ook best voorstellen bij de thema’s van AM.’
Welke concepten spreken je aan van AM?
‘Op dit moment ben ik nog volop aan het onderzoeken welke concepten er zijn, maar op het eerste gezicht vind ik ‘Friends’ een aansprekend concept van AM. En Stadsveteranen vind ik schitterend gevonden. Ik herken mezelf er ook in. Het gaat om de stadsmens die door alle modes heen heeft vastgehouden aan de stad. Het is een evocatieve naam. De term heeft voor mij emotionele waarde en roept bij mij een beeld op van een eigenzinnig type mens. Als stadsveteraan kies je voor minder comfort maar wel voor de stad. Je kiest voor de cultuur van de stad, die staat daar open voor. Het is echt een cultuurmens. Als ik denk aan een echte stadsveteraan dan denk ik aan Luce van Rooij – zo iemand zie ik voor me. Ik vind het mooi dat er voor deze mensen een oplossing wordt gezocht.
Welke ervaring heb je tot nu toe opgedaan bij AM?
‘Ik heb de afgelopen maanden veel indrukken opgedaan. Het AM Concepts team is geweldig. Er zijn vele gesprekken geweest en de gesprekken waren persoonlijk. Dat viel me op. De mensen bij AM zijn heel open. Het is eerst staat de mens centraal en vervolgens komt er wat je doet. Heel bijzonder. Voor mijn gevoel zit ik bij AM al in een stroomversnelling. Ik wil die betrokkenheid nu ook gaan doortrekken naar de projecten want dan kan ik ervaren hoe het echt werkt en gaat. Wat ik de komende tijd wil doen is meer kennis krijgen van de mensen uit de diverse regio’s, de projectontwikkelaars en ontwikkelingsmanagers.’