AM tekent voor diverse projecten op Zeeburgereiland. Zo’n tien jaar geleden, in het prilste begin van de ontwikkeling van deze locatie, was AM betrokken bij de plannen voor de grote silo’s op het eiland.
Nadat ze in haar Vlaamse geboortedorp enkele jaren een delicatessenzaak had gerund, vond Els van de Mierop het tijd om haar vleugels uit te slaan. Ze landde in Amsterdam, met de bedoeling er een half jaar te blijven. Dat was in 2009. Drie jaar geleden startten zij en vier compagnons met café-restaurant Haddock, op het Amsterdamse Zeeburgereiland. Daar stonden toen de eerste woningen in de steigers. Inmiddels telt deze nieuwe wijk duizenden inwoners, een aantal dat de komende jaren de tienduizend zal gaan overstijgen. Els van de Mierop is de tweede persoon die in deze rubriek in gaat op het fenomeen inspiratie.
Wie heeft je geïnspireerd en gemaakt tot de persoon die je nu bent?
“Mijn oma, van 86. Zij is met niets begonnen, en heeft met mijn opa een grote boerderij uit de grond gestampt. Zij is een doortastende en pittige vrouw, die er altijd is voor haar kinderen en kleinkinderen. Haar attitude is mijn grote voorbeeld: niet zeuren, maar doen en dat alles vanuit een goed hart. Verder zijn denk ik alle personen die mij nabij staan een bron van inspiratie: mijn ouders, mijn vrienden en mijn vriendin.”
Wat zijn je andere inspiratiebronnen?
“Ik word vaak getriggerd door omgevingen. En dan op uiteenlopende manieren. Professioneel gezien kunnen dat restaurants zijn, bijvoorbeeld door de manier waarop het menu op een originele manier gepresenteerd wordt. Soms denk ik: zoiets kunnen wij ook wel eens proberen. Daar borduur ik dan op voort in ons eigen restaurant. Maar inspiratie doe ik ook op als ik reis. Bijvoorbeeld in Thailand, of op Sri Lanka. Dat laatste land is nog wat meer onontgonnen. De mensen zijn er onbevangen. Het ene moment heb je een tof gesprek met een lieve Tuk-tuk chauffeur, even later sta je voor een prachtige waterval en op het andere moment zit je iets lekkers te eten wat je nog nooit eerder hebt gezien. Die combinatie van bijzondere ervaringen maakt iets in mij los.”
Wat vind jij een inspirerende stad?
“Van jongs af aan kom ik in Antwerpen. Ik ken het door en door en dat maakt het aangenaam. Maar ik heb een haat-liefde verhouding met die stad. Want het heeft ook een grauwe kern, en veel achterstallig onderhoud. En de Antwerpenaren … die durven nogal arrogant te zijn. Die zeggen daar: ‘Antwerpen is stad, de rest is parking’. Andere leuke steden vind ik Valencia en natuurlijk Amsterdam. In Valencia heb je de groene gordel, een park in een droge rivierbedding rondom het centrum waar je heerlijk kunt fietsen. Amsterdam heeft natuurlijk de grachtengordel en veel groen net buiten de stad. In beide gevallen vind ik dat een enorm pré. Dergelijke oases van groen en water geven je als stadsbewoner lucht. Voor mij is dat belangrijk om er prettig te kunnen wonen.”
Welke personen vormen voor jou nog meer een inspiratiebron?
“Mijn compagnons. De één is zakelijk goed, de ander culinair, weer een ander kan alles met social media, enzovoort. We vullen elkaar goed aan. Daarmee, en dankzij ons team, zijn we gekomen waar we nu zijn. We zijn de derde uitbater op deze plek, en de eerste die het rendabel draaiende houdt. Onze filosofie is: toegankelijk zijn. Bedrijfsfeesten, kinderfeestjes, trouwerijen; alles kan hier. We hebben ook de ruimte. Daarmee kunnen we kindvriendelijk zijn en veel speelplekken voor de kids aanbieden. In het begin was het wel hard werken. Haddock ligt natuurlijk buiten het centrum en in een uithoek. We moesten naamsbekendheid krijgen en mensen laten weten: ‘Hee, we zitten hier!’ Toen kwam het op gang, vanuit Durgerdam, IJburg, het Oostelijk Havengebied en nu ook uit de buurt zelf. Wat helpt: we hebben veel parkeergelegenheid en zijn ook per fiets goed bereikbaar.”
Haddock zat op Zeeburgereiland voordat de eerste bewoners arriveerden. In hoeverre hebben jullie een rol gespeeld bij het op de kaart zetten van dit gebied?
“Je kunt zoiets niet meten, maar wellicht hebben we een bijdrage geleverd. Er zaten in die begintijd in ieder geval vaak mensen op het terras die om zich heen keken en aan ons vroegen: ‘hoe is het hier?’ Waarop wij zeiden wat wij ook echt vonden: ‘Het is een leuk gebied, het ligt aan het water en er gebeurt veel.’ Mensen zagen hoe dan ook dat hier al een leuke horecagelegenheid zat. Ook zijn in ons restaurant veel ‘Start Verkoop’ dagen gehouden en de feestjes als er weer een eerste paal werd geslagen. Ik denk dat onze rol als plek voor al die gelegenheden een positieve bijdrage heeft geleverd aan een nieuwe buurt in ontwikkeling. Er viel al vanaf het begin iets te beleven. Inmiddels is het hard gegaan met de bouw op het eiland. Het telt nu geloof ik al duizenden bewoners. Wij zien er dan ook naar uit Haddock hier nog wel enkele jaren voort te zetten.”
Tot slot: inspireer jij zelf ook mensen?
“Misschien is het mijn Belgische bescheidenheid, maar ik vind inspiratie een groot woord. Wel hoop ik stiekem dat ik met mijn bevlogenheid het team van Haddock stimuleer om dit een fijn bedrijf te laten zijn, voor onze gasten en voor iedereen die er werkt. Ik sta er zelf in elk geval met hart en ziel in. Dat is denk ik een voorwaarde om ergens een succes van te maken.”
Haddock en AM
AM tekent voor diverse projecten op Zeeburgereiland. Zo’n tien jaar geleden, in het prilste begin van de ontwikkeling van deze locatie, was AM al betrokken bij de plannen voor de grote silo’s op het eiland. Onderdeel daarvan was de vestiging van een horecavoorziening. Daarmee werd, voorafgaand aan de bouw van de eerste woningen, al wat leven in de brouwerij gebracht. De horecavoorziening heeft (aanvankelijk onder andere namen en met andere exploitanten) alle ontwikkelingsstadia van Zeeburgereiland met glans overleefd en floreert thans als Haddock.